W dniu 5 listopada 1999 r. odbyły się uroczystości związane z nadaniem imienia szkole. Do odsłonięcia pamiątkowej tablicy na budynku szkoły zaproszono:Pana Grzegorza Benedykcińskiego - Burmistrza Miasta i Gminy Grodzisk Maz. oraz panie: Zofię Witkowską i Danutę Hopko - byłe dyrektorki szkoły.

Dlaczego wybraliśmy takiego patrona?

Szare Szeregi - to jedna z kilku propozycji, której pomysłodawcą byli uczniowie. Dokonując wyboru patrona naszej szkoły kierowaliśmy się tym, aby był on związany z regionem, w którym żyjemy, a także, żeby był bliski naszym uczniom.

Przed wybuchem wojny działały na terenie Grodziska Maz. dwie drużyny harcerzy. Po ogłoszeniu mobilizacji harcerze, którzy nie byli nią objęci, zostali włączyli do służb pomocniczych na terenie miasta. Pod wpływem nastrojów młodzieży i jej gotowości do czynnego działania doszło do utworzenia konspiracyjnego zastępu harcerzy starszych. W połowie grudnia 1939r nawiązano kontakt z Szarymi Szeregami. Harcmistrz Studziński został mianowany komendantem Hufca Szarych Szeregów w Grodzisku Maz. i przystąpił do budowania organizacji.

W naszej szkole istnieje VI Szczep Harcerski im. "Synów Pułku". Częste kontakty i spotkania z bohaterami szczepu ze środowiska "Synów Pułku", którego członkowie to przede wszystkim harcerze, powstańcy z 1944 r. stały się tradycją w naszej szkole. Rolę, jaką odegrało harcerstwo w latach okupacji, ukazujemy uczniom podczas lekcji historii i języka polskiego. Stąd też historia i działalność Szarych Szeregów jest znana i bliska naszym wychowankom.

Imię Szarych Szeregów zostało wybrane podczas szkolnego referendum przeprowadzonego przez Samorząd Uczniowski. Również rodzice naszych uczniów popierają wybór. My, nauczyciele, chcielibyśmy poprzez różne formy działalności przekazać naszym uczniom wartości, jakimi kierowali się w życiu członkowie Szarych Szeregów, aby poznali i uznali tradycję szaroszeregową - braterstwo i służbę. Chcielibyśmy wzbudzić szacunek dla harcerzy Polski Walczącej, jak również dla innych ludzi, którzy walczyli o niepodległą Ojczyznę, a także zachęcić uczniów do przeciwstawiania się złu i podejmowania pracy nad sobą. Poznawanie historii Szarych Szeregów poprzez bezpośredni kontakt z ich członkami może być cenną lekcją historii.

W codziennej pracy uświadamiamy uczniom konieczność dokonywania wyborów w życiu, a zwłaszcza w sytuacjach ekstremalnych. Kształtujemy postawy odpowiedzialności za swoje czyny. Ukazując realia życia okupacyjnego ówczesnych rówieśników naszej młodzieży, uczymy przedkładania spraw publicznych nad sprawy osobste. Pragniemy uczynić dzieci spadkobiercami idei "Alka", " Rudego" i "Zośki ": wierność ideałom braterstwa i służby. Przybliżając życie i działalność bohaterów "Kamieni na szaniec" chcemy, aby nasi uczniowie zrozumieli na czym polega i jak wielkie ma znaczenie bezinteresowność, odpowiedzialność, odwaga, sprawiedliwość, zdyscyplinowanie, uczciwość, prawdomówność. Harcerze oddawali swe życie dla wolnej Polski, ale czynili to bez poklasku, nie dla korzyści osobistych czy orderów. Chcemy dzieciom wykazać konieczność realizowania siebie w życiu, kształtowania charakteru i postawy otwartości na potrzeby drugiego człowieka. Wskazać, jak być patriotą w czasach współczesnych.

Zdajemy sobie sprawę, że szkoła obok domu rodzinnego i środowiska rówieśniczego ma duży wpływ na kształtowanie się postaw uczniów wobec rzeczywistości. Dlatego pragniemy przygotować ich do mądrego wyboru drogi życiowej i motywować do pracy nad sobą. Uważany, że wartości, którymi kierowali się w życiu bohaterowie Szarych Szeregów są uniwersalne i godne naśladowania. Hymnem naszej szkoły jest piękna pieśń o Szarych Szeregach - pieśń

Rodzice Chrzestni

Matka chrzestna

Pani Halina Pepke z d. Soporek (pseudonim "Orlik") ur. 16 czerwca 1919r. w Warszawie. Od 1921r. mieszkała na stałe w Grodzisku Maz. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej nr 1 (obecnie znajduje się tam Szkoła Podstawowa nr 3). Po ukończeniu klasy piątej zdała pomyślnie do klasy 3 gimnazjum. W roku 1938 otrzymała świadectwo maturalne.

Od 11 roku życia była działaczką harcerską. W roku 1935 uczestniczyła w zlocie harcerstwa w Spale. Później już jako 16-letnia druhna samodzielnie prowadziła obozy harcerskie. W 1939 roku złożyła przysięgę na ręce p. Stefanii Studzińskiej i wstąpiła do "Szarych Szeregów". W tym też czasie otrzymała stopień podharcmistrza.

W czasie II wojny światowej prowadziła kursy sanitarne, przygotowując młodzież do ratowania życia walczącym o wolność. Podczas Powstania Warszawskiego została aresztowana przez gestapo i wywieziona do Pruszkowa. Wkrótce została odbita przez Oddział AK. Schronienie znalazła w klasztorze Magdalenek. Nie zaprzestała działalności konspiracyjnej. Przywdziewając habit zakonny postanowiła ratować sprzęt sanitarny.W tym też celu wielokrotnie przekraczała granicę Generalnej Guberni.Przebywała w Tarnowskich Górach, Poznaniu, Kostrzyniu. W okresie okupacji uczestniczyła w tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego na wydziale stomatologii.Studia skończyła w 1947r. w Akademii Stomatologicznej w Łodzi.Powróciła znów do Grodziska Maz. i zaczęła pracować w Liceum Pedagogicznym przy ul. Kilińskiego oraz Przychodni Lekarskiej przy ul. Kościuszki jako lekarz dentysta. Później była wieloletnią asystentką prof. Alfreda Meissnera.

Przez cały czas wierna harcerstwu, awansowała i otrzymała stopień harcmistrza. Rozpoczęła pracę w Głównej Kwaterze ZHP, prowadziła hotelik harcerski, a następnie kierowała Wydziałem Służby Zdrowia przy Chorągwi Mazowieckiej ZHP.

Ojciec chrzestny

Edward Ojrzyński (pseudonim "Lubicz") - ur. 24 września 1921r.
Od urodzenia był mieszkańcem Grodziska Maz.  Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 5 od 1937 roku uczęszczał do gimnazjum w Grodzisku Maz. Wstąpił wtedy do harcerstwa do 73 Drużyny Mazowieckiej im. A. Mickiewicza i do wybuchu wojny pełnił funkcję zastępowego, później drużynę zlikwidowano. Uczył się na tajnych kompletach w czasie wojny i zdał małą maturę ( 1942 r.) oraz dużą w 1944r.

W 1939 r. wciągnął dh Ojrzyńskiego do konspiracji i "Szarych Szeregów" dh Gustaw Studziński. Dh Ojrzyński początkowo był łącznikiem, między nowopowstałymi grupami Szarych Szeregów w Grodzisku i okolicy. Współpracował ze Związkiem Walki Zbrojnej, kontaktował się z dr Jerzym Szpakowskim i Janem Kierlańczykiem. Był świadkiem zaprzysiężenia nowych członków.

W tym czasie powstaje w Grodzisku hufiec harcerski, którego komendant dh G. Studziński organizuje pięcioosobowe grupy harcerzy, które mają pomagać Armii Krajowej. Szkolenie harcerskie jest równoznaczne ze szkoleniem wojskowym.

Dh E. Ojrzyński prowadził od 1942r męską drużynę harcerską. Dh. Gustaw i Stefania Studzińscy aby uniknąć aresztowania w wyniku "wsypy" opuszczają Grodzisk. Następuje reorganizacja hufca grodziskiego, na 3 grupy wiekowe, które były kierowane przez:

• kom. Edwarda Ojrzyńskiego - 12 - 15 lat "Zawiszacy"
• kom. Jana Potyńskiego - 15 - 17 lat "Szkoły Bojowe"
• kom. Janusza Zabłockiego - 18 lat "Grupy Szturmowe"

Grupę Szturmową włączono do AK jako 35 pluton Szarych Szeregów. Dowódcą jednej z drużyn został dh E. Ojrzyński. W 1943r. został skierowany "Lubicz" do podchorążówki "Agrykola", którą ukończył otrzymując stopień starszego strzelca podchorążego, równocześnie uczęszczał na kurs podharcmistrzowski "Za lasem", po którym mianowano Go na podharcmistrza. Działalność konspiracyjna Zawiszaków polegała na wyszkoleniu harcerskim i przygotowaniu dla potrzeb wywiadu (przemieszczanie wojsk, zbieranie informacji) oraz różnych akcjach małej dywersji (napisy na murach "Polska walczy", ulotki, kolportaż konspiracyjnej prasy itp.). Pan Edward Ojrzyński brał także udział w akcji "Burza" w lasach skulskich, która miała przyjść z pomocą Powstaniu Warszawskiemu. Po rozwiązaniu zgrupowania działał w konspiracji do końca wojny.

W 1945 r. rozpoczął studia na uniwersytecie w Łodzi, po roku przerwał je i rozpoczął naukę w Warszawie w Szkole Wawelberga. Ukończył studia w 1952r. zdobywając tytuł inżyniera mechanika.Rozpoczął pracę w Zjednoczeniu Inst. Sanitarnego, po upływie 2 lat przeniósł się do Wojskowego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Pół roku pracował w Szczecinie, skąd został przeniesiony z nakazu pracy do Warszawy do Zakładów im. M. Kasprzaka. Najdłużej - 30 lat pracował  w "Instal Projekcie" w Warszawie.

Oboje Rodzice Chrzestni naszej szkoły niestety już nie żyją. Pamiętajmy o Nich - gdyż człowiek tak długo żyje jak długo trwa o Nim pamięć.

Decyzja o powstaniu szkoły

Wiosną 1958 r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Grodzisku Maz pod przewodnictwem Wacława Głębickiego na wniosek Wydziału Oświaty, podjęło uchwałę o tymczasowym przeznaczeniu dla nowo powołanej Szkoły Podstawowej nr 6, lokalu po przedszkolu nr 1 przy ul. Kilińskiego 14.

Kierownictwo szkoły, z dniem 1 maja 1958r. Wydział Oświaty powierzył Kazimierzowi Nowakowi. Kuratorium Okręgu Szkolnego z powodu niezadowalającego stanu budynku przy ul. Kilińskiego, nie wyraziło zgody na rozpoczęcie w nim zajęć. Mimo to "Szóstka" 21 X 1958r. rozpoczęła pracę, korzystając z budynku Szkoły Podstawowej nr 5 przy ul Kilińskiego 21 Zorganizowano trzy klasy pierwsze, do klas drugiej, trzeciej i czwartej przyszły dzieci ze szkoły nr 5, a do klasy siódmej, uczniowie z okolicznych placówek 6 X 1958r. dzięki staraniom inspektora oświaty Bolesława Płatka, szkoła przeniosła się do budynku przy ul. Kilińskiego 8 /obecna Szkoła Podstawowa nr 1.

Pierwsza kadra

Pierwszymi nauczycielkami zatrudnionymi w Szkole Podstawowej nr 6 były Panie Alicja Kaperzyńska, Jadwiga Siarnicka, Feliksa Nowak, Barbara Hołda i Feliksa Bandyra. Na pierwszym ogólnym zebraniu rodziców w dniu 23 X 1958r. powołano Prezydium Komitetu Rodzicielskiego i Komitet Budowy Szkoły, którego przewodniczącym został Jan Busse.

Prace budowlane ruszyły z pełnym rozmachem. Wykonawcą było Warszawskie Przedsiębiorstwo Budowlane nr 4. W sierpniu l959 roku rozpoczął się nabór uczniów do nowo budowanej szkoły. Ogółem zapisano 643 dzieci i utworzono 18 oddziałów.

Rozpoczęcie pierwszego roku szkolnego

Inauguracja roku szkolnego 1959/60 odbyła się na dziedzińcu szkolnym przy ul. Kilińskiego. Już 14 października 1959 roku Przewodniczący Prezydium Powiatowej Rady Narodowej Wacław Głębicki dokonał uroczystego przekazania kluczy do budynku Szkoły Podstawowej nr 6, kierownikowi, Kazimierzowi Nowakowi.Budynek nie był jeszcze całkowicie gotowy na przyjęcie uczniów.

Ostatecznie, protokół odbioru gmachu spisano 30 października 1959 roku, a następnego dnia tj. 31 października 1959 roku rozpoczęły się w nim zajęcia lekcyjne. Przez cały rok szkolny nadal prowadzone były prace budowlane min. na sali gimnastycznej, którą oddano do użytku dopiero w czerwcu 1960 r.

Również wiosną 1960 roku uporządkowano teren wokół szkoły i założono pierwsze trawniki, posadzono drzewa i kwiaty. Przybywało sprzętu i pomocy dydaktycznych. Z dnia na dzień poprawiały się warunki nauki dzieci i pracy pedagogów.

Śmierć p. Kazimierza Nowaka - pierwszego kierownika

Niespodziewanie, 8 kwietnia 1961 roku, po krótkiej chorobie zmarł inicjator, budowniczy i organizator szkoły, a jednocześnie jej kierownik, Kazimierz Nowak.Uroczysty pogrzeb odbył się na grodziskim cmentarzu. Odszedł człowiek wielkiego serca i hartu ducha, zasłużony dla szkolnictwa polskiego.

Dyrektorzy Szkoły:

• 1958 - 1961 Kazimierz Nowak
• 1961 - 1962 Czesława Kulesza
• 1962 - 1986 Zofia Witkowska
• 1986 - 1991 Danuta Hopko
• 1991 - 2011 Małgorzata Szmajkowska
• 2011 -  2016  Iwona Borzewska
• 2016 - do dziś Agnieszka Rutecka

Wicedyrektorzy: Czesława Kulesza, Maria Olejarczyk, Julia Terkiewicz, Teresa Wiśniewska, Wiesława Pokrop, Alicja Zdrojewska, Hieronim Piórkowski, Teresa Gańko, Krystyna Zakrzewska, Joanna Augustyniak, Bogumiła Ogonowska, Jolanta Szmidel- Włodarczyk